( A preposed adverbial taking a nominalised complement! This is ) syntactically very interesting (go on, sigh if you like) and fits in ( with my theory that Welsh is well on the road to abandoning verbs ) altogether. How does the fod-construction here ( compare (stylistically, etc.) with "wrth gwrs mae Charlie yn siarad ) Cymraeg"? And how far can you take it? "Efallai fod Charlie ..."? ( "Ddoe fod Charlie..."? "Yn Aberystwyth fod Charlie ..."? ) ( If it was 'of course Charlie spoke Welsh' (i.e. once in the past), ) could you say "wrth gwrs i Charlie siarad Cymraeg"? ( ) Is there any way of getting out of using a real verb if it was 'of ( course Charlie will/would/would have speak/spoken Welsh'? ) ==================================================================== ( Mae 'efallai fod' yn gywir, ond mae ) 'ddoe fod' a 'yn Aber fod 'etc yn sicir yn anghywir - 'mae' ddylid ei ( ddefnyddio yma. 'Mae' yw 'is', tra mae 'fod' yw 'does'. Felly 'wrth gwrs mae ) Charlie yn siarad Cymraeg' yw 'of course Charlie IS speking Welsh' - hollol ( wahanol.Os defnyddir 'wrth gwrs i Charlie siarad Cymraeg' rhaid rhoi ) 'ar un adeg' i feddwl 'at some point in the past'. Defnyddir y ferfenw gydag "efallai" am mai ffurf sefydlog o gywasgad yw "efallai" -- rhywbeth fel "(ef) fe allai". Felly "gallu", neu "gallu bod", ddylai'r ferf fod mewn brawddeg sy'n cychwyn 'efallai fod...'. Rydw i'n amau mai benthyciad o'r Saesneg yw'r defnydd yma o "wrth gwrs", ac am wn i mae o'n galu dilyn patrwm "efallai" am (os) mai dyna'r ffordd y'i benthycwyd. Fyddwn i ddim yn ceisio gwneud fawr o wahaniaeth rhwng ystyr "wrth gwrs fod..." a "wrth gwrs, mae..." fy hun. Mae dewis y ferf yn erbyn y ferfenw yn ddibynol ar benderfyniad rhwng brawddeg ar batrwm "efallai...", neu brawddeg gydag "of course, ..." seisnig o'i blaen. Mewn brawddeg fel "wrth gwrs iddo wneud", "wrth gwrs iddo fod", mae'n debyg gen i bod un ai'r ferf "bod" neu "darfod" wedi'i hepgor: "wrth gwrs, bu iddo wneud", "wrth gwrs, darfu (ddaru) iddo wneud". Wn i ddim na ellid dweud "wrth gwrs darfod iddo..." (yn dilyn patrwm "efallai darfod iddo...", "efallai bod iddo...") ond fyddwn i ddim yn dewis gwneud fy hun. Yn yr engreifftiau eraill, amser priodol y ferf fyddai'n gywir: "ddoe roedd...", "yn Aberystwyth mae..." neu "yn Aberystwyth mae..." ayb. g